ความกระตือรือร้น ความกระวีกระวาดและความปรารถนาที่เพิ่มมากขึ้นทุกปีของชาวชีอะห์ในการไปเยือนสถานฝังศพ (ฮะรัม) ของท่านอิมามฮุเซน (อ.) และการไปร่วมพิธีเดินเท้าซิยารัตอัรบาอีนของท่าน เป็นสิ่งที่น่าหวั่นกลัวที่สุดสำหรับศัตรูของอะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) และเป็นบ่อเกิดของความสงบมั่นและความหวังต่ออนาคตสำหรับบรรดาผู้ที่รักและปฏิบัติตามอะฮ์ลุลบัยต์ (อ.)
ในวัฒนธรรมของอาชูรอ วันที่ 40 หลังจากการเป็นชะฮีดของท่านอิมามฮุเซน (อ.) เรียกว่า "ซิยารัตอัรบาอีน" ซึ่งตรงกับวันที่ 20 ของเดือนซอฟัร การปรากฏตัวของชาวชีอะต์หลายล้านคนจากทั่วโลกในกัรบาลาด้วยเจตนา (เหนียต) และเพื่อจุดประสงค์ในการซิยารัต (แสวงบุญ) ได้ดึงดูดความสนใจของผู้เชี่ยวชาญหลายคน
ด้วยเหตุนี้จึงเหมาะสมและถูกต้องอย่างยิ่งที่จะอธิบายพิธีกรรมและวีรกรรมอันยิ่งใหญ่นี้ว่าเป็นขบวนการเคลื่อนไหวทางศาสนาและการเมืองอย่างแท้จริง เนื่องจากบรรดาศัตรูของอิสลามและอะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) ได้ตระหนักถึงผลเชิงบวกของพิธีทางจิตวิญญาณนี้ที่มีต่อจิตวิญญาณของมวลชน จึงทำการเซ็นเซอร์พิธีกรรมนี้อย่างรุนแรง
ตัวเลขที่เปี่ยมไปด้วยความลี้ลับ
ตัวเลขสี่สิบมีลักษณะเฉพาะที่ตัวเลขอื่นๆ ไม่มี บรรดาศาสดาของพระผู้เป็นเจ้าส่วนใหญ่ได้รับตำแหน่งศาสดาเมื่ออายุสี่สิบ เมื่อท่านศาสดามูซา (อ.) ทูลขอการเข้าเฝ้าพระผู้เป็นเจ้าเป็นการส่วนตัว พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงตอบรับท่านเช่นกัน การอธิษฐานและการเข้าเฝ้านี้กินเวลาสี่สิบคืน (1) มีการระบุหลักฐานอื่นๆ บางประการเพื่ออธิบายถึงคุณลักษณะพิเศษของตัวเลขนี้ ตัวอย่างเช่นในริวายะฮ์ต่างๆ ที่กำชับในกานมาซตะฮัจญุดให้เราขอดุอาอ์ให้ผู้ศรัทธาสี่สิบคน และไม่น้อยไปกว่านั้น (2) และการเคารพและการให้เกียรติเพื่อนบ้านที่อยู่รอบๆ ถึงสี่สิบหลัง (3)
สถานะที่เป็นพิเศษของท่านซัยยิดุชชุฮะดาอ์ (อ.)
แม้ว่าบรรดามะอ์ซูม (อ.) ทั้งหมด จะเป็นอิมาม ผู้ชี้นำ และผู้นำทางของอุมมะฮ์ (ประชาชาติ) แต่ในหมู่พวกท่าน การแสดงบทบาทของความเป็นผู้นำมีความโดดเด่นมากกว่าในตัวท่านอบาอับดิลลาฮ์ อัล-ฮุเซน (อ.) ด้วยหลายเหตุผล ตามวจนะของท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) ท่านอิมามฮุเซน (อ.) เป็นเครื่องประดับแห่งชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน และได้ถูกเขียนไว้ ณ อะรัช (บัลลังก์) แห่งพระผู้เป็นเจ้าว่า :
إن الحسين مصباح الهدى وسفينة النجاة
"ฮุเซน คือ ประทีปแห่งทางนำ และนาวาแห่งความรอดพ้น"
นอกจากนี้บรรดาอิมามของชีอะฮ์หลังจากท่าน ล้วนมาจากลูกหลานของท่านอิมามฮุเซน (อ.) (4)
แม้ว่าการกินดินทุกชนิดเป็นสิ่งต้องห้าม (ฮะราม) ในหลักนิติศาสตร์ (ฟิกฮ์) ของชีอะฮ์ แต่การกินตุรบัต (ดิน) ที่มาจากหลุมศพของซัยยิดดุชชุฮะดาอ์ (อ.) ในปริมาณเล็กน้อย ด้วยเจตนา (เหนียต) เพื่อการเยียวยารักษาความเจ็บป่วยและการมีบั้นปลายชีวิตที่ดีนั้น ได้ถูกกำชับสั่งเสียไว้ และตุรบัต (ดิน) นี้คือ สิ่งที่ดีที่สุดที่ผู้นมาซจะสุญูดลงบนมัน (5)
การเชิญชวนของอะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) สู่การซิยารัตอัรบาอีน
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแรงจูงใจและปัจจัยส่งเสริมที่สำคัญที่สุดสำหรับการขับเคลื่อนชาวชีอะฮ์คือคำพูดอันล้ำค่าของท่านอิมามฮะซัน อัสการี (อ.) ที่ท่านกล่าวว่า : การซิยารัตอัรบาอีนเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของชีอะฮ์ (มุอ์มิน) และคำพูดนี้ได้ทำให้ชีอะฮ์ทั้งหมดได้รับการบริหารจัดการในการเดินทางทางจิตวิญญาณนี้อย่างเป็นเอกภาพ บางคนคาดคะเนว่าความหมายของหะดีษนี้คือการเยี่ยมเยียนผู้ศรัทธาสี่สิบคน แต่การคาดคะเนนี้ไม่ถูกต้อง เนื่องจากการเยี่ยมเยียนผู้ศรัทธาสี่สิบคนนั้นไม่ได้จำกัดเฉพาะแนวทางชีอะฮ์เท่านั้น (7) นอกจากนี้ ความเข้าใจและการสรุปของบรรดานักวิชาการผู้เขียนหะดีษของชีอะฮ์ พวกเขาได้อ้างมันไว้ในหมวดหมู่บรรดาหะดีษที่เกี่ยวกับการซิยารัตท่านซัยยิดุชชุฮะดาฮ์ (อ.)
ซิยารัตอัรบาอีนและเป้าหมายต่างของท่านซัยยิดุชชุฮะดาอ์ (อ.)
พื้นฐานของการการยืนหยัดของท่านซัยยิดดุชชุฮะดาอ์ (อ.) นั้นไม่มีอะไรอื่น นอกจากการชี้นำ (ฮิดายะฮ์) ประชาชน ในบทซิยารัตอัรบาอีนของท่านอิมามฮุเซน (อ.) เราจะอ่านว่า :
بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ
"ท่านได้พลีเลือดเนื้อของท่านในทางของพระองค์เพื่อช่วยให้ปวงบ่าวของพระองค์รอดพ้นออกจากการหลงทางและความไม่รู้” (8)
ในตลอดเส้นทางและแม้แต่ในวันอาชูรอ ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ได้ใช้ความเพียรพยายามทั้งหมดของตนเพื่อที่จะจูงมือประชาชนให้ออกจากเส้นทางแห่งความโง่เขลาและความหลงผิด ไปสู่เส้นทางแห่งทางนำและการปฏิบัติตามหน้าที่ (ตักลีฟ) ไม่ว่าจะโดยวิธีเขียนจดหมาย การสนทนา การไปพบ หรือการกล่าวสุนทรพจน์ (คุฏบะฮ์) ตามคัมภีร์อัลกุรอาน นี่ก็คือเป้าหมายที่ปวงศาสดาของพระผู้เป็นเจ้าทุกคนได้กระทำ (9)
หน้าที่ของชาวชีอะฮ์หลังจากอัรบาอีน
มิตรภาพและความรักที่มีต่ออะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) คือกุญแจสำคัญในการรอดพ้นของมนุษยชาติในทุกเวทีแห่งชีวิตทั้งทางโลกนี้และโลกหน้า อะฏียะฮ์ อัล เอาฟี และท่านญาบิร บิน อับดุลลอฮ์ อัล อันซอรี ซอฮาบะฮ์สองคนของท่านศาสดา(ซ็อลฯ) เป็นคนกลุ่มแรกที่เดินทางซิยารัต (แสวงบุญ) อัรบะอีน ฮุซัยนี ในขณะที่ท่านญาบิร กล่าวว่า เราก็มีส่วนในผลรางวัลของสมรภูมิแห่งอาชูรอด้วย อะฏียะฮ์ เกิดความสงสัย จึงถามเหตุผลจากท่านญาบีร ท่านญาบีรตอบว่า :
إِنّي سَمِعْتُ حَبيبي رَسولَ اللهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلّمَ يَقولُ: «مَنْ أَحَبَّ قَوْماً كانَ مَعَهُمْ وَمَنْ أَحَبَّ عَمَلَ قَوْمٍ أُشْرِكَ في عملهم
"ฉันได้ยินท่านศาสนทูตของอัลลอฮ์ (ซ็อลฯ) ผู้เป็นที่รักของฉัน กล่าวว่า : "ใครก็ตามที่รักกลุ่มชนหนึ่ง เขาจะได้อยู่ร่วมกับพวกเขา และใครก็ตามที่รักอะมัล (การกระทำ) ของกลุ่มชนหนึ่ง เขาก็จะมีส่วนร่วมในการกระทำของพวกเขา" (10)
ดังนั้น ของขวัญ (รางวัล) หลักที่ผู้ซิยารัตหลุมฝังศพของท่านอิมามฮุเซน (อ.) จะนำกลับมาพร้อมกับตนหลังจากการไปซิยารัตอัรบาอีนก็คือการเพิ่มพูนในความรักของเขาที่มีต่ออะฮ์ลุลบัยต์ (อ.) ดังที่เราจะอ่านในบทซิยารัตอัรบาอีนของท่านอิมามฮุเซน (อ.) ว่า :
اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ أَنِّي وَلِيٌّ لِمَنْ وَالاهُ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُ
"ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า! ข้าฯ ขอปฏิญาณว่า ข้าฯ เป็นมิตรต่อผู้ที่เป็นมิตรต่อท่านอิมามฮุเซนและเป็นศัตรูกับผู้ที่เป็นศัตรูต่อท่าน” (11)
เชิงอรรถ :
1. อัลกุรอานบทอัลบะเกาะเราะฮ์ โองการที่ 51
2. มิศบาฮุลมุตะฮัจญิด, เชคฏูซี, เล่ม 1, หน้า 133
3. มะอานี อัล อัคบาร, เชคซอดูก, หน้า 165
4. อุยูน อัคบาร อัรริฎอ (อ.), เชคซอดูก, เล่ม 1, หน้า 59
5. อัล มะซาร อัล กะบีร, อิบนุ มัชฮะดี, หน้า 361
6. อัล มะซาร, เชคมุฟีด,หน้า 53; ตะห์ซีบ อัล อะห์กาม, เชคฏูซี, เล่ม 6, หน้า 52
7. บัร ชัฏฏี อาซ ฮะมาเซะฮ์ วะ ฮุฎูร, หน้า 328 คำพูดของ ท่านอายะตุลลอฮ์ ญะวาดี ออมุลี
8. ตะห์ซีบ อัล อะห์กาม, เชคฏูซี, เล่ม 6, หน้า 113
9. อัลกุรอานบทอัตเตาบะฮ์ โองการที่ 33
10. บิฮารุลอันวาร, มัจญ์ลิซี, เล่ม 98, หน้า 196 และ เล่ม 65, หน้า 131
11. ตะห์ซีบ อัล อะห์กาม, เชคฏูซี, เล่ม 6, หน้า 113
บทความโดย : เชคมุฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ
Copyright © 2018 SAHIBZAMAN.NET- สื่อเรียนรู้สำหรับอิสระชนคนรุ่นใหม่