"ความถูกต้อง" (เซี๊ยะห์หะฮ์) และ "การยอมรับ" (กอบูล) คือคำสองคำที่ถูกนำมาใช้งานในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอิบาดะฮ์ (การนมัสการและการเคารพภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้า) มากที่สุด
ความถูกต้องของอะมั้ล (การกระทำ) จะถูกกล่าวถึงสำหรับการอิบาดะฮ์ที่มีเงื่อนไข (ชะรัฏ) ต่างๆ ที่จำเป็นที่ได้ถูกกำหนดไว้โดยบทบัญญัติของศาสนา และผลของการมีเงื่อนไขต่างๆ เหล่านี้ จะทำให้ผู้ปฏิบัติไม่จำเป็นต้องกระทำใหม่หรือกระทำชดเชย (กอฎออ์)
ส่วนคำว่า "การยอมรับ" หรือการเป็นที่ยอมรับของอะมั้ล (การกระทำ) จะถูกกล่าวถึงสำหรับการอิบาดะฮ์ที่นอกเหนือจากมีเงื่อนไขต่างๆ ของความถูกต้อง (ชัรฏุซเซี๊ยะห์หะฮ์) แล้ว ยังจะต้องประกอบด้วยมารยาทต่างๆ ที่จำเป็นอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ที่เรียกว่า "เงื่อนไขต่างๆ ของการถูกยอมรับ" (ชัรฏุลกอบูล) โดยพระผู้เป็นเจ้า และถ้าหากมารยาทเหล่านี้ไม่ถูกระวังรักษา การอิบาดะฮ์ดังกล่าวก็จะไม่มีคุณค่าและความดีงามใดๆ ณ พระผู้เป็นเจ้า
ตัวอย่างเช่น การที่บุคคลผู้หนึ่งได้ระวังรักษาเงื่อนไขต่างๆ ทางด้านภายนอกทั้งหมดของวุฎูอ์ (น้ำนมาซ) และการนมาซ แต่ทว่าในขณะทำการนมาซนั้นเขากลับไม่มีจิตมุ่งตรงต่อพระผู้เป็นเจ้า บุคคลเช่นนี้การนมาซของเขาถูกต้องและไม่จำเป็นต้องกระทำใหม่หรือทำชดเชย (กอฎออ์) แต่เนื่องจากขาดการมีจิตมุ่งตรง (ฮุฎูรุลก็อลบ์) ต่อพระผู้เป็นเจ้า ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งจากมารยาท (อาดาบ) ของการนมาซ ดังนั้นนมาซของเขาจะไม่ถูกยอมรับจากพระองค์ ดั่งเช่นที่ท่านอิมามซัยนุลอาบิดีน (อ.) ได้กล่าวไว้ว่า
إِنَّ الْعَبْدَ لَا يُقْبَلُ مِنْ صَلَاتِهِ إِلَّا مَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ مِنْهَا بِقَلْبِه.
"แท้จริงบ่าวจะไม่ถูกยอมรับการนมาซของเขา นอกจากเท่าที่เขาได้มุ่งหัวใจของเขาสู่พระองค์ในการนมาซนั้น" (1)
การถือศีลอดก็เป็นส่วนหนึ่งจากอิบาดะฮ์ (การนมัสการและการเคารพภักดีพระผู้เป็นเจ้า) ที่ความถูกต้อง (เซี๊ยห์หะฮ์) ของมันถูกวางเงื่อนไขอยู่การไม่กระทำในสิ่งที่จะทำให้ศีลอดอดเป็นโมฆะ ที่เรียกว่า "มุบฏิลาต" ที่มีปรากฏอยู่ในตำราเกี่ยวกับศาสนบัญญัติว่าด้วยเรื่องของการถือศีลอด และการถูกยอมรับ (กอบูล) ของมันนั้นวางเงื่อนไขอยู่บนการระวังรักษา "ตักวา" และการหลีกเลี่ยงจากการกระทำบาป ดังเช่นที่ในคำสอนต่างๆ ของศาสนาอิสลาม ได้ชี้ถึงประเด็นนี้ไว้ ดังตัวอย่างต่อไปนี้
1.ศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) ได้กล่าวว่า
خَمسُ خِصَال يُفَطِّرُنَّ الصَّائِمَ وَ يُنَقِضُّنَّ اَلوُضُوءَ: اَلكِذب وَ اَلغِيبَة وَ الَنّميمَة وَ النَّظَرُ بِشَهوَة وَ اليَمينُ الكَاذِبَة
"ห้าประการที่จะทำให้การถือศีลอดเป็นโมฆะ และจะทำลายวุฎูอ์ (น้ำนมาซ) อย่างแน่นอน นั่นก็คือ การพูดโกหก การนินทา การให้ร้ายป้ายสี การมองด้วยอารมณ์ใคร่ และการสาบานเท็จ" (2)
การมีลักษณะนิสัยและพฤติกรรมที่น่าตำหนิเหล่านี้จะทำลายผลทางด้านจิตวิญญาณของการถือศีลอดและวุฎูอ์ (น้ำนมาซ) ลง และจะทำลายผลรางวัลตอบแทนของมันให้หมดไป
2.ท่านอิมามริฎอ (อ.) ได้กล่าวว่า
اجْتَنِبُوا الْغِيبَةَ غِيبَةَ الْمُؤْمِنِ وَ احْذَرُوا النَّمِيمَةَ فَإِنَّهُمَا يُفَطِّرَانِ الصَّائِم
"ท่านทั้งหลายจงหลีกเลี่ยงจากการนินทาผู้ศรัทธา และจงระมัดระวังจากการให้ร้ายป้ายสี (ผู้อื่น) เพราะทั้งสองนี้จะทำลายผลรางวัลชองผู้ถือศีลอด" (3)
3.ท่านอิมามซอดิก (อ.) ได้กล่าวในคำอธิบายโดยรวมว่า
إِذَا صُمْتَ فَلْيَصُمْ سَمْعُكَ وَ بَصَرُكَ وَ شَعْرُكَ وَ جِلْدُك.
"เมื่อท่านถือศีลอด ดังนั้นหูของท่าน สายตาของท่าน ขนของท่านและผิวกายของท่านก็จงถือศีลอด (จากความผิดบาปและการละเมิดฝ่าฝืนทั้งมวล) ด้วยเถิด" (4)
ดังนั้นการถูกยอมรับ คุณค่าและความดีงามของการถือศีลอดนั้น วางเงื่อนไขอยู่ในการที่ว่า เราจะต้องไม่กระทำบาป หากมิฉะนั้นแล้วเราจะไม่ได้รับสิ่งใดตอบแทน นอกจากการแบกรับความหิวและความกระหายเพียงเท่านั้น
เชิงอรรถ :
(1) บิฮารุ้ลอันวาร, อัลลามะฮ์มัจญ์ลิซี, เล่มที่ 46, หน้าที่ 66
(2) นะฮ์ญุลฟะซอฮะฮ์, อบุลกอซิม พอยันเดะฮ์, หน้าที่ 461
(3) บิฮารุ้ลอันวาร, เล่มที่ 72, หน้าที่ 257
(4) อัลกาฟี, เชคกุลัยนี, เล่มที่ 4, หน้าที่ 87
แปลและเรียบเรียง : เชคมุฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ
Copyright © 2018 SAHIBZAMAN.NET- สื่อเรียนรู้สำหรับอิสระชนคนรุ่นใหม่