วันที่ 25 เดือนซุลฮิจญะฮ์ เป็นวันที่อัลกุรอานบท “อัลอินซาน” หรือ “อัดดะฮ์รุ” ถูกประทานลงมาในวันนี้ (1)

      เกี่ยวกับสาเหตุของการประทานซูเราะฮ์ (บท) นี้ นักวิชาการจำนวนมากทั้งจากสำนักคิดชีอะฮ์และซุนนี่ ได้รายงานว่า ท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) ป่วย ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) จึงมาเยี่ยมหลานท่านทั้งสอง ท่านกล่าวกับท่านอิมามอะลี (อ.) ว่า “เป็นสิ่งที่ดียิ่งที่เจ้าจะบนบาน (นัซร์) เพื่อให้พวกเขาหายป่วย” ท่านอิมามอะลี (อ.) ท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ (อ.) และฟิฎเฎาะฮ์ (หญิงรับใช้) จึงได้บนบานที่จะถือศีลอดเป็นเวลาสามวัน เพื่อให้บุตรชายทั้งสองหายจากอาการป่วย

      เมื่อท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) หายจากอาการป่วย บุคลทั้งสามท่านจึงถือศีลอดเพื่อปฏิบัติตามคำมั่นสัญญาในการบนบาน (นัซร์) ตามคำรายงานบางส่วน ท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) ก็ได้ถือศีลอดด้วยเช่นกัน ในขณะนั้นท่านเหล่านั้นกำลังตกอยู่ในฐานะที่ยากลำบากขาดแคลนด้านอาหาร

      ในขณะช่วงเวลาของการละศีลอดมาถึง ท่านเหล่านั้นซึ่งได้เตรียมขนมปังจำนวนหนึ่งไว้สำหรับเป็นอาหารละศีลอด พวกท่านได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือจากคนยากจน (มิสกีน) คนหนึ่ง ท่านอิมามอะลี (อ.) ท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ ฟิฎเฎาะฮ์ ท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) ได้มอบขนมปังของตนให้แก่คนยากจนผู้นั้น และในค่ำคืนนั้นทั้งหมดไม่ได้รับประทานสิ่งใดเลยนอกจากการดื่มน้ำ

ในช่วงดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าของวันรุ่งขึ้นก็เช่นเดียวกัน เมื่อท่านเหล่านั้นต้องการที่จะละศีลอด มีเด็กกำพร้าได้มาขอความช่วยเหลือ และเหตุการณ์ของวันที่ผ่านมาได้เกิดซ้ำขึ้นอีกครั้งหนึ่ง พวกท่านจึงได้ละศีลอดด้วยน้ำ ในวันที่สามก็เช่นเดียวกัน ในช่วงดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า มีเชลยศึกคนหนึ่งได้มายังบ้านของพวกท่าน ซึ่งเป็นครอบครัวที่มีเกียรติ มากด้วยความเอื้ออาทรและการเสียสละ จึงได้เสียสละขนมปังที่เป็นส่วนของตนเองให้แก่เชลยศึกผู้นั้น

     และเมื่อครั้งตะวันรุ่งขึ้นท่านอิมามอะลี (อ.) ได้จูงมือท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) ไปพบท่านศาสดา (ซ็อลฯ) เมื่อท่านศาสดาเห็นหลานทั้งสองคนอยู่ในสภาพที่สั่นเทาเนื่องจากความหิวโหยอย่างรุนแรง ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) จึงสอบถามถึงสาเหตุ ท่านอิมามอะลี (อ.) ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ท่านฟัง ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) รู้สึกไม่สบายใจ ทั้งหมดจึงพากันไปยังบ้านของท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ (อ.)

     ในสภาพเช่นนั้น ท่านญิบรออีล (อ.) ได้ลงมา พร้อมกับนำซูเราะฮ์ (บท) อัลอินซาน มาจากพระผู้เป็นเจ้า บทนี้กล่าวยกย่องเชิดชูอย่างมากมายในความเสียสละ (อีซาร) ที่ประกอบไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ (อิคลาศ) ของอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) (2)

و یُطعِمونَ الطّعامَ علی حُبّهِ مِسکیناً وَ یَتیماً وَ اَسیراً 

 إنّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزاءً وَ لا شکوراً 

 إنّا نخاف من رًّبِّنا یوماً عبوساً قمطریراً

       “และพวกเขาได้ให้อาหารแก่คนยากจน เด็กกำพร้าและเชลยศึก ทั้งที่มีความปรารถนาต่อมัน (พวกเขากล่าวว่า) แท้จริงเราให้อาหารแก่พวกท่าน โดยหวังความโปรดปรานจากอัลลอฮ์ เรามิได้หวังการตอบแทนและการขอบคุณจากพวกท่านแต่ประการใด แท้จริงเรากลัวต่อพระผู้อภิบาลของเรา ในวันซึ่งใบหน้าทั้งหลายมีแต่ความบึ้งตึงและความทุกข์ยาก”

 (อัลกุรอานบทอัลอินซาน โองการที่ 8, 9 และ 10)

สิ่งที่พึ่งปฏิบัติ (อะมั้ล) ในวันนี้มีหลายประการได้ถูกกล่าวไว้ เช่น

     1.ท่านมัรฮูม “ซัยยิดอิบนิฏอวูซ” ได้อ้างอิงจากท่าน “เชคมุฟีด” (ร.ฮ.) ว่า ในวันนี้เป็นมุสตะฮับให้ถือศีลอด เนื่องจากว่า ในวันเช่นนี้ พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเปิดเผยให้เห็นถึงความประเสริฐและความเหนือกว่าของอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) (3)

     2.ในค่ำคืนของวันที่ 25 และช่วงกลางของวันที่ 25 สมควรอย่างยิ่งที่จะให้อาหารและบริจาคทานแก่คนยากจน ถือเป็นการปฏิบัติตามอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) เหล่านั้น (4)

     3.เป็นสิ่งที่สมควรที่ในวันนี้เราจะทำฆุซุล (อาบน้ำชำระร่างการตามศาสนบัญญัติ) เพื่อการซิยาเราะฮ์ และให้ทำการซิยาเราะฮ์ต่อบรรดาท่านอิมาม (อ.) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการอ่านบท “ซิยาเราะฮ์อัลญามิอะฮ์” ในวันนี้ เป็นสิ่งที่ดีอย่างยิ่ง (5)

 เชิงอรรถ :

(1) มิศบาฮุลมุตะฮัจญิด, หน้าที่ 770 ; อิกบาลุลอะอ์มาล, หน้า 529

(2) ดูรายละเอียดเพิ่มเติมจากหนังสือ “ตัฟซีรนะมูเนะฮ์” เล่มที่ 25, หน้า 343 เป็นต้นไป

(3) อิกบาลุลอะอ์มาล, หน้า 529

(4) อิกบาลุลอะอ์มาล, หน้า 529

(5) ซาดุ้ลมะอาด, หน้า 368

เรียบเรียงโดย : เชคมุฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ

Copyright © 2018 SAHIBZAMAN.NET- สื่อเรียนรู้สำหรับอิสระชนคนรุ่นใหม่