ปฏิบัติการพายุ อัล อักซอได้กำหนดนิยามใหม่ของพลวัตของสนามรบอย่างไม่อาจย้อนกลับได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อต้านของชาวปาเลสไตน์ทำให้ผู้เชี่ยวชาญทางการทหารในโลกตะวันตกต้องตะลึง ด้วยความเตรียมพร้อมและความสามารถในการโจมตีอย่างหนักหน่วงและไม่อาจแก้ไขได้ต่อระบอบการปกครองที่ยึดครอง

    สิบห้าสัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาแห่งการต่อต้านของชาวปาเลสไตน์ต่อการรุกรานของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของอิสราเอลในฉนวนกาซา โดยกลุ่มติดอาวุธของกลุ่มต่อต้านของปาเลสไตน์ กลุ่มฮามาสสร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนด้วยคลังแสงอาวุธขนาดใหญ่ ซึ่งทั้งหมดผลิตในท้องถิ่น

    ในช่วงปลายปี 2023 กองพันของ ชะฮีด อิซซ์ อัด-ดิน อัล-ก็อซซาม ซึ่งเป็นกองทหารของกลุ่มฮามาส ได้เผยแพร่วิดีโอซึ่งแสดงให้เห็นคลังแสงขีปนาวุธของกลุ่มฮามาสที่สามารถเข้าถึงทุกซอกทุกมุมของดินแดนที่ถูกยึดครอง

    แม้กระทั่งทุกวันนี้ กว่าสามเดือนหลังจากที่รัฐบาล (ผู้ยึดครอง) เริ่มรุกราน ตามด้วยปฏิบัติการอย่างกว้างขวางโดยกลุ่มต่อต้านต่อกองกำลังยึดครอง คลังแสงนี้ยังคงไม่บุบสลาย

    ผู้เชี่ยวชาญด้านการทหารในโลกตะวันตกรับทราบว่า ระบอบการปกครองของอิสราเอลซึ่งมีระบบอาวุธที่ทันสมัยและซับซ้อนทั้งหมดที่นำเข้าจากสหรัฐอเมริกาและยุโรป ไม่สามารถเทียบได้กับปีกติดอาวุธของกลุ่มต่อต้านของชาวปาเลสไตน์และบรรดานักสู้ของพวกเขา

    แม้ว่ารัฐบาลอิสราเอลจะทิ้งระเบิด 67,000 ตัน ในฉนวนกาซาตั้งแต่วันที่ 7 ตุลาคม แต่การต่อต้านยังคงเพิ่มขึ้น และก่อให้เกิดการโจมตีอย่างหนักต่อโครงสร้างการยึดครองของไซออนิสต์

ตั้งแต่เริ่มต้น

    เรื่องราวของโครงการขีปนาวุธปาเลสไตน์ เป็นเรื่องราวของการเสียสละ ความเฉลียวฉลาด การทำงานที่ทุ่มเท และการบริหารจัดการที่ประสบความสำเร็จ และเหนือสิ่งอื่นใด คือจิตวิญญาณแห่งการต่อต้านที่ท้าทาย

    เส้นทางการต่อต้านที่ยาวและยากลำบากต่อระบอบการแบ่งแยกเชื้อชาติและสีผิวนี้ เริ่มต้นจากการขว้างก้อนหินของชาวปาเลสไตน์ใส่รถหุ้มเกราะของอิสราเอล ในช่วงวิกฤตการณ์สองครั้ง และจบลงด้วยความสามารถในการปล่อยจรวด 5,000 ลูก ต่อวัน ซึ่งคลังแสงจรวดที่เพียงพอสำหรับการสู้รบเป็นระยะเวลาหลายเดือน

    ขีดความสามารถของขีปนาวุธและขอบเขตการปฏิบัติการของกลุ่มฮามาสและกลุ่มปาเลสไตน์อื่นๆ สร้างความประหลาดใจให้กับผู้สังเกตการณ์จากต่างประเทศ แม้แต่หน่วยข่าวกรองของอิสราเอล

สิ่งที่น่าสนใจอย่างยิ่ง คือ เงื่อนไขในการดำเนินการ

    ฉนวนกาซาอยู่ภายใต้การยึดครองของอิสราเอลตั้งแต่ปี 1967 ถึง 2005 และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็อยู่ภายใต้การปิดล้อมทางบก ทางทะเล และทางอากาศอย่างดุเดือด ซึ่งขัดขวางการนำเข้าไม่เพียงแต่อาวุธเท่านั้น แต่ยังรวมถึงวัสดุสำหรับการผลิตตลอดจนสินค้าพื้นฐานด้วย

    ระบอบการปกครองของอิสราเอลพยายามทุกวิถีทางเพื่อลดการต่อต้านและรักษาความได้เปรียบทางเทคโนโลยีทางทหารเพื่อให้สามารถกำจัดกลุ่มที่ต่อสู้เพื่อปลดปล่อยปาเลสไตน์ได้อย่างง่ายดาย

    ตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างนี้ คือเหตุการณ์สังหารหมู่ในฉนวนกาซาเมื่อ 15 ปีที่แล้ว เมื่อพลเรือนชาวปาเลสไตน์หลายร้อยคนถูกสังหารด้วยระเบิดของอิสราเอล พลเรือนอิสราเอลหลายร้อยคนที่เรียกว่า "นักท่องเที่ยวสงคราม" รวมตัวกันบนเนินเขาใกล้เคียงและโห่ร้องอย่างมีชัย

    อย่างไรก็ตาม ยุคสมัยเปลี่ยนไป ตั้งแต่เสียงเชียร์อันน่าสยดสยองของผู้ตั้งถิ่นฐานไซออนิสต์ ตามมาด้วยรูปถ่ายอันโด่งดังของเด็กชายชาวปาเลสไตน์ขว้างก้อนหินใส่รถถังของอิสราเอล

การรับอาวุธ

    การต่อต้านของชาวปาเลสไตน์ในขั้นต้น อาศัยอาวุธพื้นฐาน ซึ่งลักลอบนำเข้าหรือผลิตในประเทศ โดยมีจุดประสงค์เพื่อการต่อสู้ระยะประชิดและตอบโต้กองกำลังรุกรานบนดินแดนของพวกเขาเอง

    หลังจากใช้ปืนไรเฟิลจู่โจมและวัตถุระเบิดมาหลายปี จรวดก็อซซาม แบบธรรมดาก็ปรากฏตัวขึ้นในปี 2544 ด้วยระยะไม่กี่กิโลเมตรและพลังทำลายล้างต่ำ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ทำให้สามารถโจมตีตอบโต้การยึดครองของอิสราเอลได้

    เมื่อเวลาผ่านไป ประสิทธิภาพของแบบจำลองก็อซซาม ก็เพิ่มขึ้น และฐานทัพทหารแห่งแรกของอิสราเอลและเมืองที่ถูกยึดครองก็เข้ามาอยู่ในรัศมีในช่วงปี 2010 ซึ่งทำให้ปรากฏการณ์ "นักท่องเที่ยวสงคราม" ที่ชายแดนฉนวนกาซาถูกลืมเลือนอย่างกะทันหัน

    ระบอบการปกครองของอิสราเอลพยายามหยุดประสิทธิภาพของการโจมตีด้วยจรวดโดยการพัฒนาระบบเตือนภัย ได้ลงทุนเงินจำนวนมหาศาลในการพัฒนาโดมเหล็ก (Iron Dome) ซึ่งเป็นระบบทหารที่กลายเป็นความล้มเหลวอย่างน่าสังเวชเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม

    นอกจากนี้ ยังอวดอ้างเกี่ยวกับการลอบสังหารวิศวกรจรวดของกลุ่มฮามาสที่รับผิดชอบการพัฒนาก็อซซาม โดยคิดว่าอาจทำลาย “ความมั่นใจของสมอง” ชาวปาเลสไตน์ หรือขัดขวางคนรุ่นใหม่ไม่ให้มีส่วนร่วมในการพัฒนา ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นการประเมินแบบตรงกันข้าม

    ปัจจุบัน การต่อต้านของชาวปาเลสไตน์มีจรวดที่มีระยะพิสัยหลายร้อยกิโลเมตร และหัวรบที่มีน้ำหนักบรรทุกหลายร้อยกิโลกรัม ซึ่งสามารถไปถึงจุดใดก็ได้ในดินแดนปาเลสไตน์ที่ถูกยึดครอง

    เนื่องจากขนาดของมัน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะลักลอบนำจรวดเหล่านี้จากต่างประเทศไปยังฉนวนกาซา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปริมาณที่มากขนาดนี้ ซึ่งพิสูจน์ได้ว่า เป็นผลจากการผลิตในท้องถิ่น

    การผลิตภาคอุตสาหกรรมในสภาวะที่วัสดุที่จำเป็นขาดแคลนและการเผชิญกับการโจมตีทางอากาศของอิสราเอล ถือเป็นความสำเร็จที่น่าประทับใจในตัวเอง โรงงานผลิตกระจัดกระจายอยู่ใต้ดินและซ่อนตัวอยู่อย่างดี ซึ่งต้องใช้ทักษะด้านลอจิสติกส์ที่โดดเด่นเฉพาะตัว

    เช่นเดียวกับการจัดหาวัสดุ ซึ่งส่วนใหญ่มาจากวัตถุดิบรีไซเคิล เช่น ท่อน้ำเก่า เศษเหล็กโครงของอาคารที่ถูกทำลาย เสาไฟถนน และอื่นๆ

ขีปนาวุธและจรวดมากมาย

    ในความสำเร็จอันน่าประหลาดใจตั้งแต่ปี 2020 หน่วยคอมมานโดทางเรือของกลุ่มฮามาสสามารถกอบกู้กระสุนเรือขนาดใหญ่ 170 กิโลกรัมจากเรือรบอังกฤษที่จมนอกชายฝั่ง เมื่อกว่า 100 ปีก่อน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และนำกระสุนเหล่านี้กลับมาใช้ใหม่สำหรับขีปนาวุธใหม่ ๆ

    ส่วนเครื่องยนต์จรวดและระบบนำทางเป็นผลผลิตจากความร่วมมือและความรู้ทางการทหารที่ถ่ายทอดโดยผู้เชี่ยวชาญในภูมิภาค โดยเฉพาะอิหร่าน

    ขีปนาวุธที่ถูกเปิดเผยในวิดีโอใหม่ ได้แก่ ตระกูลจรวด Maqadma และ Jabari ซึ่งมีหัวรบที่มีพิสัยทำการ 90 กิโลเมตร และ 50 กิโลกรัม ที่ถูกนำไปใช้ประจำการในช่วงต้นปี 2010

    การพัฒนาในช่วงกลางทศวรรษเดียวกันได้เห็นการสร้างจรวดตระกูล Attar ที่มีหัวรบ 90 กม. และ 50 กก. เช่นเดียวกับตระกูลจรวด Rantisi ที่มีหัวรบ 170 กม. และ 100 กก.

    ในที่สุด ในช่วงปลายทศวรรษปี 2010 จรวดตระกูล Ayyash ก็เข้าประจำการ โดยมีระยะทำการ 250 กม. และน้ำหนักบรรทุก 250 กก. ซึ่งเป็นจรวดที่ทรงพลังที่สุดในคลังแสงของชาวปาเลสไตน์ ซึ่งใช้สำหรับโจมตี Safed และ Eilat ในช่วงปฏิบัติการพายุ อัล อักซอ

    ในเวลาเดียวกัน จรวดตระกูล Sijjil ที่มีระยะยิง 55 กม. และหัวรบ 50 กก. ก็ถูกนำมาใช้ ตามมาด้วยจรวดตระกูล Shamala ที่มีระยะยิง 80 กม. และหัวรบ 150 กก.

    ยกเว้นซีรีส์จรวด Sijjil ซึ่งตั้งชื่อตามโองการอัลกุรอาน ส่วนอื่นๆ ทั้งหมดตั้งชื่อตามผู้พลีชีพชาวปาเลสไตน์ ได้แก่ Ibrahim al-Maqadma, Ahmed al-Jabari, Raed al-Attar, Abdel Aziz al-Rantisi, Mohammed Abu Shamala และ Yahya Ayyash

    เป็นเวลาสามทศวรรษที่ระบอบการปกครองของอิสราเอลคิดว่าการลอบสังหารเหล่านี้จะทำลายจิตวิญญาณแห่งการต่อต้านและการพัฒนาทางเทคโนโลยีของพวกเขา ซึ่งส่งผลย้อนกลับในลักษณะที่ไม่อาจจินตนาการได้

    ผู้พลีชีพและขีปนาวุธที่ตั้งชื่อตามพวกเขา กำลังมอบค่ำคืนที่ทำให้ผู้นำรัฐบาลอิสราเอลนอนไม่หลับไปอีกนาน

ที่มา : สำนักข่าวเพรสทีวี 

 Copyright © 2024 SAHIBZAMAN.NET- สื่อเรียนรู้สำหรับอิสระชนคนรุ่นใหม่