ในคืนที่ห้าของมุฮัรรอมเราจะมาเป็นแขกของ “ท่านอิมามฮะซัน มุจญ์ตะบา (อ.)” (ซิบฏุลอักบัร ของท่านศาสนทูตของอัลลอฮ์ (ซ็อลฯ)) ซึ่งบุตรชายสองคนของท่าน (คือกอซิมและอับดุลลอฮ์) ได้เป็นชะฮีดในเหตุการณ์กัรบะลาอ์ และอีกคนหนึ่ง (คือฮะซัน มุซันนา) ได้รับบาดเจ็บสาหัสและได้รอดชีวิต
อับดุลลอฮ์ บินฮะซัน บุตรชายคนสุดท้องของท่านอิมามฮะซัน มุจญ์ตะบา (อ.) เป็นเด็กที่ยังไม่อากิล บาลิฆ (บรรลุนิติภาวะ) ซึ่งมีอายุเพียง 11 ปีเท่านั้น อับดุลลอฮ์ได้เดินทางร่วมไปกับครอบครัวและอาของตนคือท่านอบาอับดิลลาฮิลฮุเซน (อ.) มุ่งสู่เมืองกูฟะฮ์
ตั้งแต่ช่วงเช้าจนถึงช่วงบ่ายของวันอาชูรอ เริ่มต้นด้วยกับการที่บรรดาอัศฮาบ (ผู้ช่วยเหลือ) ของท่านอิมามฮูเซน (อ.) และหลังจากนั้นก็เป็นบรรดาอะฮ์ลุลบัยติ์ของท่านอิมาม (อ.) ได้เข้าสู่สมรภูมิรบทีละคนๆ หรือเป็นกลุ่ม ซึ่งทุกคนได้เป็นชะฮีดลง และในที่สุดก็ถึงเวลาของท่านอบาอับดิลลาฮ์ (อ.) ที่เหลืออยู่ตามลำพังเพียงผู้เดียวเท่านั้นในท่ามกลางเหล่าศัตรูที่มีอาวุธครบมือจำนวนนับหมื่นคน และท่านอิมาม (อ.) ก็ได้ตะโกนเป็นครั้งคราวด้วยคำกล่าวที่ว่า :
هل من ناصر ینصُرُنی
"มีไหมผู้ช่วยที่จะให้การช่วยเหลือฉัน?"
هل من ناصر ينصرنا هل من معين يعيننا هل من ذاب عن حرم رسول الله صلى الله عليه واله
“มีไหมผู้ที่จะให้การช่วยเหลือเรา? มีไหมผู้ที่จะให้การปกป้องจากฮะรัม (ครอบครัว) ของท่านศาสนทูตของอัลลอฮ์ (ซ็อลฯ)”
“ชิมร์ อิบนุซิลญูชัน” เพื่อที่จะเผด็จศึกได้จู่โจมเข้าไปยังท่านอบาอับดิลลาฮ์ (อ.) พร้อมกับทหารราบ (เดินเท้า) ของกองทัพ และได้ปิดล้อมท่านอิมาม (อ.) ไว้พร้อมได้ทำการโจมตีท่านจากทุกด้าน
อับดุลลอฮ์ซึ่งอยู่ในกระโจมค่ายพักท่ามกลางเด็กๆ และสตรีไม่สามารถทนเห็นการต่อสู้อย่างเดียวดายไร้ผู้ช่วยเหลืออาของตนในท่ามกลางเหล่าศัตรูได้ และทันใดนั้นเองท่านก็ออกไปจากกระโจมค่ายพัก แต่ท่านหญิงซัยนับ (สลามุลลอฮิ อะลัยฮา) ได้จับตัวหลานชายผู้นี้ไว้และยับยั้งเขาจากการออกไปสู่สมรภูมิและไม่ปล่อยให้ลูกน้อยผู้เป็นที่ระลึกของท่านอิมามฮะซัน มุจญ์ตะบา (อ.) พี่ชายของตนต้องตกเป็นเหยื่อเหล่าหมาป่าที่หิวโซจากกองทัพของยะซีด แต่อับดุลลอฮ์ได้กล่าวว่า : "ขอสาบานต่ออัลลอฮ์! หนูจะไม่ปล่อยให้คุณอาของหนูอยู่คนเดียวตามลำพัง ...” จากนั้นท่านก็ปลดมือของตนออกจากมือของอาหญิงซัยนับ (อ.) และรีบวิ่งไปสู่สมรภูมิและนำพาตัวเองไปยังท่านอบาอับดิลลาฮิลฮุเซน (อ.) เพื่อทำการปกป้องท่านอิมาม (อ.) ด้วยเรือนร่างที่เล็กและร่างกายที่บอบบางของตน
ในท่ามกลางความชุลมุนที่เกิดขึ้นรอบๆ ท่านอบาอับดิลลาฮิลฮุเซน (อ.) นั้น ทหารคนหนึ่งในกองทัพของยะซีดได้ใช้ดาบของตนมุ่งหมายที่จะฟันไปที่ท่านอบาอับดิลลาฮ์ (อ.) อับดุลลอฮ์ได้ใช้แขนของตนเป็นโล่เพื่อป้องกันไม่ให้คมดาบไปถูกท่านอิมาม (อ.) ดาบที่คมกริบและหนักนั้นได้ถูกฟันมาอย่างแรงและได้ตัดแขนเล็ก ๆ ของเหลนชายของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ขาดออกจากร่างกายของท่านในสภาพที่มันได้ห้อยโตงเตงอยู่ด้วยกับผิวหนังเพียงเท่านั้น เด็กกำพร้าอับดุลลอฮ์ได้ร้องออกมาด้วยเสียงดังเนื่องจากความเจ็บปวดและตะโกนเรียกหาผู้เป็นบิดาและอาของตนว่า : “وا ابتاه....” (โอ้พ่อจ๋า!...) “يَا عَمَّاهُ” (โอ้อาจ๋า!)
ท่านทั้งหลายลองนึกภาพตอนนี้ว่า ท่านอบาอับดิลลาฮิลฮุเซน (อ.) จะมีสภาพเป็นอย่างไร? ด้วยกับมุซีบัตทั้งหมดที่ได้เกิดขึ้น และมาตอนนี้ก็ได้เห็นหลานชายผู้เป็นอะมานะฮ์ (ความไว้วางใจ) จากพี่ชายผู้เป็นชะฮีดของตนกำลังดิ้นทุรนทุรายจากความเจ็บปวด.....
ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ได้เข้าไปโอบกอดหลานรักไว้แนบอกและกระซิบในหูของเขาว่า :
يَا ابْنَ أَخِي اصْبِرْ عَلَى مَا نَزَلَ بِكَ وَ احْتَسِبْ فِي ذَلِكَ الْخَيْرَ فَإِنَّ اللَّهَ يُلْحِقُكَ بِآبَائِكَ الصَّالِحِينَ
"โอ้หลานชายของฉัน! โอ้ผู้เป็นอะมานะฮ์จากพี่ชายของฉัน! จงอดทนเถิดต่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจ้า (ในหนทางของพระเจ้า) และจงคิดเถิดว่า ในสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันคือความดีงาม เพราะแท้จริงอัลลอฮ์กำลังจะทำให้เจ้าได้ติดตามไปหาบรรดาบิดาและบรรพบุรุษผู้ทรงคุณธรรมของเจ้า อันได้แก่ท่านศาสนทูตของอัลลอฮ์ อะลี ฮัมซะฮ์ ญะอ์ฟัร อัฏฏ็อยยารและฮะซัน (บิดาของเจ้า) โดยเร็วนี้แล้ว"
จากนั้นท่านอิมามฮุเซน (อ.) ได้ยกมือวิงวอนขอการสาปแช่งจากอัลลอฮ์ให้ประสบกับเหล่าทหารแห่งกูฟะฮ์ โดยกล่าวว่า :
“ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า! ขอพระองค์ทรงยับยั้งน้ำฝนแห่งฟากฟ้าจากพวกเขา และโปรดหักห้ามความเป็นศิริมงคลแห่งพื้นดินจากพวกเขา”
اللَّهُمَّ إِنْ مَتَّعْتَهُمْ إِلَى حِينٍ فَفَرِّقْهُمْ فِرَقاً وَ اجْعَلْهُمْ طَرائِقَ قِدَداً وَ لَا تَرْضَ عَنْهُمْ أَبَداً
“ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า! หากพระองค์จะอำนวยประโยชน์แก่พวกเขาจนถึงช่วงเวลาหนึ่ง ก็ขอพระองค์โปรดบันดาลให้พวกเขาแตกแยกเป็นกลุ่มๆ และมีความขัดแย้งกัน และโปรดอย่าทำให้ผู้ปกครองพึงพอใจต่อพวกเขาตลอดไป”
“เพราะพวกเขาได้เชื้อเชิญพวกเรามาเพื่อจะให้การช่วยเหลือแก่พวกเขา แต่แล้วพวกเขากลับตั้งตนเป็นศัตรูต่อพวกเรา และได้เข่นฆ่าสังหารพวกเรา”
ในช่วงเวลานั้นเอง นักแม่นธนูจากกองทัพของฝ่ายศัตรูซึ่งมีนามว่า “ฮัรมะละฮ์ บินกาฮิล” ก็ได้เล็งลูกธนูไปที่คอหอยของอับดุลลอฮ์และลูกธนูนั้นก็ได้เชือดสังหารท่านในขณะที่อยู่ในตักของท่านอบาอับดิลลาฮ์ (อ.) ......
الا لعنة الله علی القوم الظالمين؛
و سيعلم الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون.
แหล่งที่มา
1.อัลลุฮูฟ ฟี ก็อตลา อัฏฏุฟูฟ, ซัยยิดอิบนุฏอวูซ
2.นะฟะซุลมะฮ์มูม, เชคอับบาซกุมมี
บทความ : เชคมุฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ
Copyright © 2018 SAHIBZAMAN.NET- สื่อเรียนรู้สำหรับอิสระชนคนรุ่นใหม่