อัลกุรอาน-ฮะดิษ

อัลกุรอาน-อัลฮะดิษ

อีดิลฟิฏร์ในวจนะของท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) เป็นเรื่องน่าเสียดายอย่างยิ่งที่สำรับอาหารแห่งจิตวิญญาณและความเมตตาของพระผู้เป็นเจ้าในเดือนรอมฎอนอันจำเริญได้ถูกยกไป และหนึ่งเดือนของการยอมตนเป็นบ่าวและการเคารพภักดี (อิบาดะฮ์) พระผู้เป็นเจ้า หนึ่งเดือนแห่งความเมตตาและการอภัยโทษของพระองค์ และหนึ่งเดือนของการปลอดจากความชั่วร้ายของบรรดาชัยฏอน (มารร้าย) ได้สิ้นสุดลงแล้ว

คัมภีร์อัลกุรอาน ทางนำสำหรับมวลผู้ยำเกรง  คัมภีร์อัลกุรอานนั้น แม้จะถูกประทานลงมาเพื่อเป็นทางนำสำหรับมนุษยชาติทั้งมวล แต่ทว่าเฉพาะบรรดาผู้ยำเกรงต่อพระผู้เป็นเจ้าเท่านั้นที่จะได้รับประโยชน์จากการชี้นำและคำสอนต่าง ๆ

รอมฎอน เดือนแห่งการเลือกเส้นทางของชีวิต จงใช้โอกาสในเดือนรอมฎอนแก้ไขปรับปรุงตนเอง เรามีความจำเป็นที่จะต้องแก้ไขปรับปรุงตนเอง เราจำเป็นเป็นต้องขัดเกลาตน เรามีความจำเป็น (ต่อสิ่งนี้) จวบจนลมหายใจสุดท้ายของเรา ชีวิตของมนุษย์ คือ สนามแห่งการต่อสู้ระหว่างการยอมรับสองอำนาจการคุ้มครอง (วิลายะฮ์)  คืออำนาจการคุ้มครองของพระเจ้า กับอำนาจการคุ้มครองของซาตาน (ชัยฏอน)....

วันที่ชัยฏอนมารร้ายจะถูกล่ามโซ่และการวิงวอนขอจะถูกตอบรับ  เมื่อจันทร์เสี้ยวของเดือนรอมฎอนได้ปรากฏขึ้น บรรดาชัยฏอน (ซาตาน) ที่ถูกสาปแช่งจะถูกล่ามโซ่  ประตูแห่งฟากฟ้า ประตูสวรรค์และประตูแห่งความเมตตาของพระเจ้าจะถูกเปิด และประตูนรกจะถูกปิด ประตูนรกจะปิดและดุอาอ์ (การวิงวอนขอ) จะถูกตอบรับ

การดำรงสภาพของการเคารพภักดีพระผู้เป็นเจ้าตลอดเวลา  อิบาดะฮ์ (การนมัสการและการเคารพภักดีพระผู้เป็นเจ้า) ของผู้ถือศีลอดนั้น ก็คือการที่เขาจะอดทนต่อความยากลำบากของความหิวกระหาย เพื่อปฏิบัติตามคำสั่งของพระผู้เป็นเจ้า โดยที่เขาจะหลีกเลี่ยงจากอาหารทุกอย่างแม้แต่สิ่งที่เป็นที่อนุมัติ (ฮะล้าล) ในเดือนอื่นๆ จากเดือนรอมฎอน ดังนั้นเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะกินเนื้อพี่น้องของเขาที่ตายไปแล้ว!

บทดุอาอ์ หลังนมาซวาญิบในเดือนรอมฎอน  ดุอาอ์บทนี้เป็นหนึ่งในดุอาอ์ที่เป็นมุสตะฮับ (ซุนัต) ให้อ่านทุกหลังนมาซวาญิบประจำวันห้าเวลา ท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) ซึ่งท่านกล่าวว่า :"ผู้ใดที่อ่านดุอาอ์บทนี้ในเดือนรอมฎอนหลังจากนมาซวาญิบ (ฟัรฎูห้าเวลา) อัลลอฮ์จะทรงอภัยโทษบาปทั้งหลายของเขาให้แก่เขาจวบจนถึงวันกิยามะฮ์"...

แบบอย่างแห่งการเสียสละ (อีษาร) ในอัลกุรอานและวจนะของอิสลาม คำว่า “อีษาร” (การเสียสละ) หมายถึง การให้ความสำคัญต่อผู้อื่นก่อนตนเองหรือมากกว่าตนเอง ไม่ว่าจะในเรื่องของทรัพย์สินเงินทอง วัตถุ หรือจะเป็นเรื่องของการดำเนินชีวิตก็ตาม นับได้ว่าเป็นคุณลักษณะอันสูงส่งประการหนึ่งทางด้านจริยธรรม ซึ่งได้รับการยกย่องสรรเสริญไว้อย่างมากมายในคัมภีร์อัลกุรอาน และในคำรายงาน (ริวายะฮ์) ทั้งหลาย และคุณลักษณะดังกล่าวนี้เกิดจากการที่มนุษย์ได้ขจัดความเห็นแก่ตัวให้หมดสิ้นไปจากตนเอง

บรรทัดฐานการเลือกและตัดสินใจของมนุษย์ คือ พระบัญชาของอัลลอฮ์ ความตกต่ำ ความทุกข์ยากและความหายนะของมนุษย์ส่วนใหญ่ เกิดจากความไร้หลักเกณฑ์ ไร้ระเบียบแบบแผน และขาดซึ่งบรรทัดฐานที่ถูกต้องในการดำเนินชีวิต สาเหตุที่สำคัญยิ่งประการหนึ่งที่มีผลอย่างมากในการชักนำมนุษย์ไปสู่ความหลงผิดนั้นอยู่กับสิ่งใด การดำเนินชีวิตของมนุษย์ที่จะสามารถประสบความสำเร็จและดำเนินไปสู่ความผาสุกที่แท้จริงได้ จะต้องมีหลักเกณฑ์และบรรทัดฐานอย่างไร

ผู้เยี่ยมชมอยู่ขณะนี้

มี 130 ผู้มาเยือน และ ไม่มีสมาชิกออนไลน์ ออนไลน์

26833399
Today
Yesterday
This Week
Last Week
This Month
Last Month
All days
4755
8113
43077
26741995
208021
243345
26833399

พฤ 28 ส.ค. 2025 :: 15:11:07